Spagyrics in de praktijk

Spagyrisch verwijst meestal naar een plantentinctuur waaraan ook de as van de verbrande plant is toegevoegd. De oorspronkelijke grondgedachte achter deze speciale kruidentincturen lijkt te zijn geweest dat een extract met alcohol niet alle geneeskrachtige eigenschappen van een levende plant bevatte en daarom werd de as of het minerale bestanddeel van de verbrande plant apart bereid en vervolgens weer toegevoegd aan 'vergroot' de alcoholische tinctuur. De wortels van het woord verwijzen daarom eerst naar het extractie- of scheidingsproces en vervolgens naar het recombinatieproces. Deze kruidentincturen zouden betere geneeskrachtige eigenschappen hebben dan eenvoudige alcoholtincturen. In theorie kunnen deze spagyrieën eventueel ook materiaal van fermentatie van het plantenmateriaal omvatten en ook elke aromatische component zoals kan worden verkregen door middel van destillatie. De laatste spagyrie zou een reblending moeten zijn van al dergelijke extracten tot één 'essentie'.
Het concept van de spagyrische remedie berust op zijn beurt op de drie hoofdprincipes van de alchemie, genaamd zout, zwavel en kwik. "De basis van materie was de alchemistische drie-eenheid van principes - zout, zwavel en kwik. Zout was het principe van vastheid （niet-actie） en onbrandbaarheid; kwik was het principe van smeltbaarheid （vermogen om te smelten en te vloeien） en vluchtigheid; en zwavel was het principe van ontvlambaarheid. '' De drie oorspronkelijke alchemistische eigenschappen en hun overeenkomst in spagyrische remedie zijn:
Kwik = waterelementen, die de levensessentie van de plant vertegenwoordigen, het alcoholische extract van de plant is de drager van de levensessentie.
Zout = aarde-element, dat de plantaardige zouten voorstelt die worden gewonnen uit de gecalcineerde as van het plantenlichaam.
Zwavel = vuurelement, deugd van plant, vertegenwoordigt de vluchtige olie-essentie van de plant.
Paracelsus verklaarde dat het ware doel van Alchemy niet het vulgaire doel van het maken van goud was, maar eerder voor de productie van medicijnen. De term 'Spagyria' is door Paracelsus gebruikt in zijn boek 'Liber Paragranum', afgeleid van de Griekse woorden 'spao' en 'ageiro', waarvan de essentiële betekenis is 'scheiden en combineren'.
Hij formuleerde dat de natuur op zichzelf 'rauw en onvoltooid' was en dat de mens de door God gegeven taak had om dingen naar een hoger niveau te ontwikkelen. Als voorbeeld: de 'rauwe' medicinale plant zou worden gescheiden in de basiscomponenten die hij 'mercurius', 'zwavel' en 'sal' noemde en daarbij ontdaan van niet-essentiële componenten. 'Mercurius', 'zwavel' en 'zout' werden vervolgens opnieuw gecombineerd om het medicijn te vormen.
In hedendaagse termen zou dit de extractie zijn van de etherische oliën waarbij damp de 'zwavel' verkrijgt. Vervolgens fermentatie van de overgebleven plant en destillatie van de geproduceerde alcohol, waardoor 'mercurius' wordt verkregen. Extractie van de minerale componenten uit de as van de draf die de 'sal' zou zijn. Door de etherische oliën in de alcohol te verdunnen en vervolgens de minerale zouten erin op te lossen, zou het laatste drankje worden geproduceerd.
Merk op dat dit een vereenvoudigde weergave is van het proces dat sterk varieert afhankelijk van de gekozen bron.